Nana na cztery pory roku
Złoty cud, niebieska niespodzianka, zielony globus, luminetta i nana. Wiecie, o czym mowa? O ozdobnych iglakach, których zalety odkrywamy przez cały rok!
Zimą każdy docenia piękno iglaka. Ale nie każdy dostrzega wszystkie jego zalety. Po pierwsze wszystkie iglaki z wyjątkiem modrzewia są ozdobą przez cztery pory roku. Igieł wszak nie zrzucają, stąd określa się je mianem zimozielonych lub wiecznie zielonych. Chociaż to nie do końca prawda, bo niektóre drzewa i krzewy iglaste wiosną przybierają zaskakujące barwy. Przykładem jest świerk pospolity, który na cieplejsze miesiące przemienia się w drzewo kwiatowe.
Wielką zaletą iglaków jest to, że nie są to rośliny wymagające. Wiele z nich dzielnie znosi mrozy i nie potrzebuje częstej i intensywnej pielęgnacji. Przybierają różnorodne formy, wielkości i mają szerokie spektrum zastosowań: na skalniak, żywopłot, na wrzosowisko, wokół oczka wodnego, do skrzynek. Są bardzo ładnym tłem dla roślin kwiatowych i liściastych. I rzecz jasna tradycyjną dekoracją w czasie świąt Bożego Narodzenia, kiedy przystrajamy je w światełka i inne ozdoby.
W warunkach naturalnych przybierają formy wysokich drzew. Takich rodzajów lepiej nie sadzić na małych działkach, bo dadzą zbyt dużo cienia. Na szczęście występują w znacznie mniejszych odmianach, dzięki czemu pasują niemalże do każdego ogrodu. Pamiętajmy jednak, że nie ma uniwersalnych gatunków. Iglaki dobiera się w zależności od rodzaju gleby czy poziomu nasłonecznienia. Warto mieć przy tym na uwadze, że wiele gatunków, np. sosna pospolita, zmienia odczyn gleby na bardziej kwaśny.
Iglaki ogrodowe klasyfikuje się według kilku kryteriów. Pierwszym może być rozmiar.
- Wysokie drzewa (powyżej 15 m): sosna pospolita i inne odmiany, jodła kaukaska, kalifornijska i koreańska, jałowiec wirginijski, świerk pospolity, czerwony, kaukaski i inne odmiany, modrzew europejski, daglezja zielona, metasekwoja chińska.
- Niskie drzewa: żywotnik zachodni, cis pospolity, choina kanadyjska, cypryśnik błotny, żywotnik wschodni, żywotnikowiec japoński.
- Wysokie krzewy: jodła górska, sosna gęstokwiatowa, żywotnik zachodni, cis pospolity, jałowiec chiński, jałowiec pospolity i skalny.
- Niskie krzewy (do 2 m): mikrobiota syberyjska, niektóre odmiany świerków i jodeł i żywotników.
Jak już wspomniano, wbrew powszechnej opinii iglaki nie są wyłącznie zielone.
- Niebieskim i srebrzystym zabarwieniu igieł: cyprysik Lawsona „blue surprise”, jodła koreańska „silberlocke”, świerk biały „blue wonder”, modrzew japoński „blue dwarf”. Niebieskie odmiany iglaków najintensywniejszy kolor mają zimą, w czasie mrozów. Odmiany niebieskie najbardziej intensywne barwy przybierają zimą. Srebrne gatunki rosną nawet na średnio żyznym podłożu, ale lekkim i przepuszczalnym. Lubią słońce, a w półcieniu mogą stracić kolor.
- Iglaki złoto-żółte: cyprysik Lawsona „golden wonder”, cis pospolity „aurea”, sosna górska „winter gold”, jałowiec pospolity „gold cone”, jodła koreańska „luminetta”. Iglaki o złotych igłach lubią słońce, ale jego nadmiar może uszkadzać ich delikatne pędy.
- Iglaki ozdobne zielone: cyprysik Lawsona „globus”, sosna bośniacka, choinka kanadyjska „nana” i inne. Odmiany o zielonej barwie igieł najczęściej potrzebują gleby żyznej, lekko wilgotnej i przepuszczalnej.
Iglaki klasyfikuje się także według zastosowania.
- Polecane na skalniak: cyprysik groszkowy, jałowce, jodła balsamiczna „nana”, jodła górska „compacta”, modrzew europejski, sosna górska, kosodrzewina, świerk pospolity, mikrobiota syberyjska.
- Przy oczkach wodnych: choina kanadyjska, cis pospolity, cis pośredni, cyprysiki, cypryśnik błotny, daglezja zielona, jałowiec pospolity, metasekwoja chińska, sosna karłowa „glauca”.
- Żywopłot: żywotnik zachodni, biota wschodnia, cis pospolity, cis pośredni, cyprysik Lawsona, świerk pospolity, jałowiec pospolity, głowocis japoński.
Iglaki znajdują zastosowanie nawet… w kuchni. Owoce i gałęzie jałowca nadają potrawom piękny aromat, a z miąższu cisa robi się nalewki. Przede wszystkim rośliny iglaste są ozdobą ogrodu przez okrągły rok. Gdy rosną tylko one, tworzą dość monotonny i surowy obraz, dlatego najlepiej komponować je z roślinami liściastymi i kwiecistymi. Choć z drogiej strony… Czyż lasy iglaste nie są piękne?